هیولا های دنیای ماشین با این دستگاه ها ساخته شدند! - وبلاگ ساعت ورزشی

به گزارش وبلاگ ساعت ورزشی، بسیاری از غول های خودروسازی دنیا خداحافظی از دنیای پیشرانه های احتراقی را ناممکن می دانند. برند های مختلف در سراسر دنیا همچنان به سرمایه گذاری هنگفت روی توسعه موتور های بنزینی ادامه می دهند تا کمترین مصرف سوخت و برترین عملکرد فنی فراهم گردد. بین سال های 2010 تا 2020، این شرایط با تفاوت هایی درمقایسه با دهه قبل همراه شد تا سازندگان پیشرانه ها، بهینه سازی سیستم های مجهز به توربوشارژر و فناوری مدیریت سیلندر ها را به توسعه سوپرشارژر ها و افزایش حجم موتور ها ترجیح دهند.

به گزارش خبرآنلاین، 14 پیشرانه برتر ساخته شده در دهه های اخیر را معرفی نموده ایم. عوامل مختلف مثل مصرف سوخت و عملکرد فنی در انتخاب این پیشرانه ها لحاظ شده است. تعدادی از منتخبان این لیست از خط فراوری خارج شده اند؛ اما همگی آن ها در زمان خود، ضمن رعایت استاندارد های جاده ای دنیا، به تعداد فراوان در بازار دنیای وجود داشته اند. ناگفته نماند تمامی پیشرانه های این لیست ساخت شرکت های خودروسازی معتبر هستند و نمونه های تیونینگ شده با فراوری محدود محسوب نمی شوند.

14. فورد یک لیتری سه سیلندر اکوبوست

استفاده از پیشرانه های کوچک با حجم مفید نزدیک به بطری نوشابه در خودرویی چهارسرنشینه حتی در سال 2020 نیز عجیب به نظر می رسد. علاوه بر چند شرکت اروپایی مثل پژو، فوردنیز سرمایه گذاری روی موتور های کم حجم را با توسعه فناوری اکوبوست ادامه می دهد.

کوچک ترین پیشرانه اکوبوست فورد، نسخه هایی با قدرت 99 و 123 و 138 اسب بخار دارد که از سال 2012 تا به امروز، روی مدل های مختلف فوکوس، سی مکس، فیستا و اکواسپرت ارائه می گردد.

13. بوگاتی هشت لیتر W16 کواد توربوشارژ

ظهور ابرخودرو های بوگاتی از سال 2005 با معرفی ویرون خبرساز شد. ترکیب دو پیشرانه V8 تویین توربوشارژ و ساخت مدل 16 سیلندر کوادتوربو، اولین بار قدرت هزار اسب بخار را برای محصولی جاده ای فراهم کرد. این ابتکار، در سال 2016 توسعه داده شد تا بوگاتی شیرون 1، 500 اسب بخار قدرت و 1، 600 نیوتن متر گشتاور داشته باشد.

فراوری بوگاتی شیرون با پیشرانه W16 هنوز ادامه دارد. این مدل در نسخه استاندارد، 2/4 ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و نهایت سرعتش به 420 کیلومتربرساعت محدود شده است. شیرون در تابستان 2019 نیز توانست با تقویت پیشرانه و بازطراحی بدنه، رکورد سرعت 489 کیلومتربرساعت را ثبت کند تا سریع ترین خودرو جاده ای دنیا گردد.

12. دوج 6/2 لیتر V8 سوپرشارژ

توسعه پیشرانه های سوپرشارژ در آمریکا ادامه دارد. حتی فورد نیز، فناوری اکوبوست مبتنی بر توربوشارژر را به سوپرشارژر ترجیح داده است؛ اما کرایسلر و دوج با پیشرانه های قدرتمند هِمی (Hemi) سیستم های مجهز به سوپرشارژر را فراوری می نمایند.

در قرن بیست ویکم، دوج چارجر و چلنجر با پیشرانه های هل کت نماد خودرو های عضلانی آمریکا به جای مانده اند. حتی شاسی بلند های جیپ ترک هاک (Trackhawk) نیز نسخه SRT هل کت 707 اسب بخاری دارند. تا به امروز سوپرشارژر های متنوعی روی پیشرانه 6/2 لیتر دوج ارائه شده است تا برای چلنجر ردآی (Redeye) و دیمون به ترتیب 797 و 840 اسب بخار قدرت فراهم گردد.

مدل 2020 دوج چلنجر SRT هل کت مجهز به پیشرانه 6/2 لیتری هِمی، 717 اسب بخار قدرت و 890 نیوتن متر گشتاور دارد. این خودرو سرعت گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعت 3/5 ثانیه با نهایت سرعت 270 کیلومتربرساعت فراهم می نماید و با آستانه قیمت 70 هزاری در بازار آمریکا فروخته می گردد.

11. بی ام و چهارلیتری V8 تنفس طبیعی

هیچ محصول تازهی از بی ام و در سال 2020 با سیستم تنفس طبیعی فراوری نمی گردد. غول خودروسازی باواریا تمامی مدل های تازه را مجهز به توربوشارژر عرضه می نماید؛ البته فناوری هیبرید یا پلاگین هیبرید نیز در آینده نزدیک به قوای محرک در همه خودرو های بی ام و اضافه خواهد شد. با این شرایط، آخرین مدل از پیشرانه های تنفس طبیعی بی ام و که بین سال های 2007 تا 2013 فراوری می شدند، برای رانندگان حرفه ای اهمیت تاریخی و ارزش فنی دارند.

فراوری موتور های پنج لیتری V10 بی ام و با کد S85 در سال 2010 به انتها رسید. این پیشرانه با مدل چهارلیتری هشت سیلندر S65 جای گزین شد تا بین سال های 2008 تا 2014، محرک بی ام و سری 3 کد E90 و E92 و E93 و نیز M3 باشد. مدل اصلی 420 اسب بخار قدرت در 8، 300 دوربردقیقه فراوری می کرد که برای بی ام و سری 3 با بدنه خودروی اسپرت کامپکت فراتر از انتظار بود. نهایت گشتاور نیز به 400 نیوتن متر می رسید که در دور موتور نسبتا کم، 3، 900 دوربردقیقه فراهم می شد. پیشرانه S65 برای مدل فراوریمحدود M3 GTS و چند خودرو مسابقه ای با حجم 4/4 لیتر نیز وجود داشت که 444 اسب بخار قدرت و 440 نیوتن متر گشتاور فراوری می کرد.

بی ام و M3 کوپه مدل E92 در 4/8 ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسید و نهایت سرعتش 250 کیلومتربرساعت بود. این خودرو با پیشرانه چهارلیتری S65، میانگین مصرف سوخت 12/5 لیتر در 100 کیلومتر داشت و در زمان فراوری، به قیمت 62 هزار دلار فروخته می شد.

10. مرسدس بنز 6 لیتری V12 تویین توربوشارژ

پیشرانه M279 مرسدس بنز در سال 2012 معرفی گشت. این موتور آلومینیومی 12 سیلندر V شکل با زاویه 60 درجه، هنوز در خط فراوری مرسدس بنز وجود دارد و روی خودرو های S کلاس AMG، مثل S65 و میباخ پولمن S600 نصب می گردد. پیش از سال 2018، پیشرانه M279 روی شاسی بلند G65 و خودرو دونفره مرسدس بنز SL65 AMG نیز حضور داشت که البته با اتمام فراوری این خودروها، M279 منحصر به چند نمونه S کلاس باقی ماند. علت انتخاب این محصول به عنوان یکی از بهترین پیشرانه های دنیا در دهه اخیر، گشتاور فراوریی بسیار زیاد درمقایسه با رقبا در زمان خود بوده است.

تا امروز همچنان سه نسخه از M279 فراوری می گردد که قدرت هرکدام 523 و 603 و 630 اسب بخار است. مدل ضعیف تر 830 نیوتن متر گشتاور دارد؛ اما دو نمونه دیگر هزار نیوتن متر گشتاور فراوری می نمایند. در سال های اخیر، مرسدس بنز از پیشرانه های چهارلیتری V8 با 450 تا 650 اسب بخار قدرت و 600 تا 820 نیوتن متر گشتاور و مصرف سوخت و آلایندگی کمتر، بسیار بیشتر از پیشرانه های M279 استفاده می نماید.

فراوری مرسدس بنز SL65 AMG از اواخر سال 2018 متوقف شد. این خودرو با قدرتمندترین نسخه از پیشرانه M279 عرضه می شد و سرعت گیری صفر تا 100 کیلومتربرساعتش چهار ثانیه و نهایت سرعتش 250 کیلومتربرساعت بود. میانگین مصرف سوخت SL65 حدود 12 لیتر در 100 کیلومتر است که حین رانندگی در ترافیک شهری، تا 17/5 لیتر افزایش می یابد. قیمت این خودرو در زمان فراوری، بیش از 200 هزار دلار بود.

9. آئودی و لامبورگینی 5/2 لیتری V10 تنفس طبیعی

هنوزهم پیشرانه V10 برای محصولات لامبورگینی بیش از فراوریات آئودی استفاده می گردد. این محصول با گذشت 20 سال، همچنان در خط فراوری به جای مانده و البته علاقه مندان زیادی دارد؛ به همین علت، شایسته حضور در لیست بهترین پیشرانه های دهه اخیر است.

لامبورگینی گالاردو در سال 2003 و آئودی R8 در سال 2006 با موتور پنج لیتری V10 رونمایی شدند؛ اما لامبورگینی هوراکان در سال 2014 با نمونه 5/2 لیتری به بازار دنیای عرضه شد. نسخه های مختلف از همین پیشرانه قدرت 572 و 630 اسب بخاری با گشتاور 570 و 630 نیوتن متری فراوری می نمایند. عرضه آئودی R8 احتمالا در سال 2020 متوقف خواهد شد تا لامبورگینی هواراکان، تنها سوپراسپرت دنیا با پیشرانه V10 باقی بماند.

هوراکان پرفورمانته با پیشرانه 630 اسب بخار V10، تنها 2/9 ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و نهایت سرعتش 325 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت این خودرو حدود 14 لیتر در 100 کیلومتر است و آستانه قیمت 300 هزاری دلار دارد. ارزان ترین مدل لامبورگینی هوراکان مجهز به پیشرانه V10 با قدرت 570 اسب بخار، 175 هزار دلار قیمت گذاری شده است.

8. لامبورگینی 6/5 لیتری V12 تنفس طبیعی

پرهیز لامبورگینی در استفاده از پیشرانه های توربوشارژ و سوپرشارژ، نشان دهنده توجه این خودروساز به فراوری محصولات اسپرت مناسب رانندگان حرفه ای و قدرتمند است. نمونه های تنفس طبیعی پرمصرف و حجیم به نظر می رسند؛ اما اساسا در پاسخ به احتیاج راننده هنگام شتاب گیری تأخیر ندارند. در آینده، لامبورگینی پیشرانه های تنفس طبیعی خود را با فناوری هیبرید ترکیب خواهد نمود تا در محصولاتی تازه مثل سیان وجود داشته باشد.

پیشرانه های 12 سیلندر لامبورگینی به دو دسته تقسیم می شوند: 1. بین سال های 1963 تا 2011 روی خودرو های مختلف ازجمله مورسیه لاگو نصب شد؛ 2. از سال 2011 زیر کاپوت اونتادور وجود دارد. موتور 6/5 لیتری V12 لامبورگینی به راحتی در 8، 000 دوربردقیقه کار می نماید تا قدرت 690 اسب بخاری و گشتاور 690 نیوتن متری داشته باشد. نسخه تازهتر نصب شده روی اونتادور SVJ نیز، 770 اسب بخار قدرت و 720 نیوتن متر گشتاور دارد.

لامبورگینی اونتادور SVJ، تنها 2/8 ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و نهایت سرعتی برابر با 350 کیلومتربرساعت دارد. میانگین مصرف سوخت این سوپراسپرت 570 هزار دلاری 19/5 لیتر در 100 کیلومتر است. ارزان ترین نسخه لامبورگینی اونتادور با پیشرانه 690 اسب بخار، درحدود 400 هزار دلار قیمت دارد.

7. فراری 4/5 لیتری V8 تنفس طبیعی

هرچند فراری در سال های اخیر با فراوری پیشرانه های تویین توربوشارژ مثل مدل 3/9 لیتری F154، بار ها عنوان بهترین موتور احتراقی دنیا را کسب نموده است، همچنان به پیشرانه های تنفس طبیعی علاقه نشان می دهد. مدل 4/7 لیتری V8 با کد F136 اولین بار در سال 2001 معرفی گشت و تا سال 2019 روی مازراتی گرن توریسمو وجود داشت؛ اما نسخه 4/5 لیتری از همین پیشرانه با کد F136 F، سال 2009 روی فراری 458 نصب شد و تحسین کارشناسان را برانگیخت.

تا سال 2015، نسخه های مختلف فراری 458 به پیشرانه های F136 FB و F136 FL مجهز بودند که 560 تا 600 اسب بخار قدرت و 570 نیوتن متر گشتاور داشتند. معرفی محصول تازه فراری با نام 488 در سال 2015، به ظهور نسل تازه پیشرانه های 3/9 لیتری تویین توربوشارژ فراری F154 منجر شد که 660 اسب بخار قدرت و 760 نیوتن متر گشتاور فراوری می نمایند.

قدرتمندترین نمونه جاده ای از فراری 458 با پیشرانه F136 FL، تنها سه ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و نهایت سرعتش 325 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت این سوپراسپرت 12 لیتر در 100 کیلومتر است. نسخه پایه فراری 458 در زمان فراوری، 245 هزار دلار قیمت داشت.

6. پورشه چهارلیتری 6 سیلندر تخت تنفس طبیعی

استمرار پورشه در فراوری پیشرانه های تخت (با زاویه 180 درجه)، اصالت این خودروساز را در طراحی و مهندسی ثابت می نماید. مشابه قوای محرک موجود در سوپراسپرت های لامبورگینی، خریداران پورشه 911GT3 نیز قدرت خالص پیشرانه را بدون توربوشارژ و تجهیزات تقویت نماینده اضافی طلب می نمایند.

از سال 2011 با معرفی مدل تازهی از پورشه 911GT3، پیشرانه چهارلیتری جایگزین نمونه 3/6 لیتری شد تا 500 اسب بخار قدرت و 460 نیوتن متر گشتاور فراوری کند. نهایت دور موتور مجاز این پیشرانه 8، 250 دوربردقیقه است و از سال 2018 تا امروز، با کمی افزایش قدرت و گشتاور همچنان روی GT3 و GT3 RS و مدل مسابقه ای GT3 R نصب می گردد. خودرو های پورشه 911RSR-19 در مسابقات استقامت دنیای (WEC) و لمان سال 2019، از پیشرانه 4/2 لیتری 6 سیلندر تخت استفاده کردند. این موضوع احتمال رونمایی نسل تازه موتور های تنفس طبیعی پورشه برای مدل های جاده ای را تقویت می نماید.

تازهترین مدل 911GT3 RS با 520 اسب بخار قدرت و 470 نیوتن متر گشتاور، 3/2 ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و میانگین مصرف سوختش 13 لیتر در 100 کیلومتر است. قیمت پورشه 911GT3 حدودا 145 هزار دلار و برای نسخه RS، تقریبا 190 هزار دلار است.

5. دوج وایپر 8/4 لیتری V10 تنفس طبیعی

اگر از سال ها پیش اخبار دنیای خودرو ها را دنبال نموده باشید، حتما پیشرانه 10 سیلندر دوج را به خاطر دارید. هرچند فراوری دوج وایپر در سال 2017 متوقف شد، نصب پیشرانه غول پیکر 8/4 لیتری روی مدلی جاده ای فراموش نمی گردد.

نسل اول دوج وایپر که سال 1991 رونمایی شد، به پیشرانه 8 لیتری V10 ساخت کرایسلر مجهز بود که البته با همکاری مهندسان لامبورگینی فراوری شد. آخرین نسل این خودرو با کد VX I سال 2012 رونمایی شد تا با پیشرانه 8/4 لیتر، 650 اسب بخار قدرت و 812 نیوتن متر گشتاور داشته باشد. مدل های تقویت شده از وایپر با نام های GTS و SRT و ACR نیز عرضه شدند؛ اما درنهایت، به علت فروش ناامیدنماینده و زیان مالی، با توقف فراوری روبرو شدند.

دوج وایپر SRT برای رسیدن به سرعت 100 کیلومتربرساعت، به 3/8 ثانیه زمان احتیاج داشت و نهایت سرعتش 325 کیلومتربرساعت بود. میانگین مصرف سوخت این خودرو که در زمان فراوری حدود 100 هزار دلار قیمت داشت، 15/5 لیتر در 100 کیلومتر است.

4. مک لارن 3/8 لیتری V8 تویین توربوشارژ

دهه دوم قرن بیست ویکم، موفقیتی باورنکردنی برای محصولات تجاری مک لارن بود. این برند انگلیسی که درمقایسه با دیگر خودروسازان بریتانیایی، سابقه چندانی در عرضه مدل های جاده ای نداشت، حالا سودآوری چشمگیر و بازار فروش رؤیایی دارد. این شرایط درکنار طراحی و مهندسی فنی، تا حد زیادی مدیون پیشرانه 3/8 لیتری تویین توربوشارژ مک لارن است.

معرفی اولین خودرو مدرن مک لارن با فراوری نامحدود در سال 2012، رونمایی پیشرانه M838T را در پی داشت. سوپراسپرت MP4-12C، ظاهر مجذوب نماینده و توانایی های چشمگیری ارائه می کرد و به لطف موتور M838T ضمن مصرف سوخت کم، مناسب رانندگی آرام و کم صدا در خیابان های شهری و استفاده روزانه بود. مهندسان تیم مسابقه ای تام ویلکینسون (TWR) این پیشرانه را براساس موتور VRH نیسان برای مک لارن آماده نموده بودند و تا امروز، با کمی تغییر همچنان روی سوپراسپرت های مختلف، مثل 570S نصب می گردد.

مک لارن 570S قدرت 570 اسب بخاری و گشتاور 600 نیوتن متری فراهم می نماید و تنها 3/2 ثانیه بعد از آغاز حرکت، به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و نهایت سرعتش 330 کیلومتربرساعت است. این خودرو میانگین مصرف سوخت 11 لیتر در 100 کیلومتر دارد. مک لارن 570S با آستانه قیمت 165 هزار دلاری، امروزه یکی از ارزان ترین و کم مصرف ترین سوپراسپرت های دنیا است.

3. مرسدس بنز 6/2 لیتر V8 توئین توربوشارژ

کد 63 برای علاقه مندان خودرو های مرسدس AMG، مفهومی رؤیایی دارد. قدرتمندترین محصولات استاندارد مرسدس بنز تا سال 2014 شامل S63، E63، SL63، CLS63، C63 و CL63 با پیشرانه 6/2 لیتر V8 تویین توربوشارژ (M156) فراوری شدند. از حدود سال 2015، پیشرانه های 4 و 5/5 لیتری مرسدس بنز، به جای موتور 6/2 لیتری در خودرو های AMG 63 استفاده می گردد.

پیشرانه M156 ابتدا روی CLK63 AMG نصب شد تا 475 اسب بخار قدرت و 630 نیوتن متر گشتاور فراهم کند. آخرین نسخه از این موتور که سال 2015 معرفی می شد، 622 اسب بخار قدرت و 635 نیوتن متر گشتاور داشت. نسخه GT3 از سری محصولات مرسدس AMG GT، تنها خودرویی است که هنوز با پیشرانه M156 فراوری می گردد.

مرسدس بنز SLS AMG که بین سال های 2010 تا 2014 فراوری شد، مهم ترین خودرو دنیا با پیشرانه M156 محسوب می گردد. این خودرو 3/5 ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسد و نهایت سرعتش 315 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت SLS AMG درحدود 14 لیتر در 100 کیلومتر است و در زمان فراوری، با قیمت تقریبی 210 هزار دلار فروخته می شد.

2. فورد 5/2 لیتری V8 تنفس طبیعی

درحالی که پیشرانه های اکوبوست فورد روی خودرو های مختلف، ازجمله نسخه های ارزان قیمت موستانگ، بسیار محبوب و پرفروش هستند، نمونه ای V8 تنفس طبیعی نیز همچنان در خط فراوری وجود دارد. این پیشرانه که معمولا با لقب Voodoo شناخته می گردد، امروزه روی موستانگ شلبی GT350 نصب شده است.

پیشرانه 5/2 لیتری V8 تنفس طبیعی فورد از معدود نمونه های در حال فراوری دنیا است که مثل مدل های قدیمی از سیستم میل لنگ تخت (flat-plane) استفاده می نماید. این ترکیب باعث می گردد پیستون ها ازنظر سیکل کاری به دو دسته تقسیم شوند. گروهی کاملا هماهنگ و هم زمان بالا و پایین می روند؛ درحالی که دیگر پیستون ها ضمن هم زمانی با یکدیگر، شرایطی کاملا برعکس گروه اول دارند. مثلا وقتی پیستون ها در سیلندر های 1، 4، 5 و 8 بالا آمده اند، در سیلندر های 2، 3، 6 و 7 کاملا پایین هستند.

پیشرانه های مدرن با هدف کاهش صدا و بهبود عملکرد فنی، معمولا از سیستم میل لنگ صلیبی (Cross plane) استفاده می نمایند تا تفاوت مکانی پیستون ها درمقایسه با یکدیگر نصف میزان سیلندر باشد. در حالت صلیبی، سیلندر ها چهار گروه دارند؛ مثلا وقتی پیستون های 1 و 5 بالا هستند، شماره های 3 و 7 در میانه سیلندر خواهند بود و درحالی که پیستون های سیلند های 4 و 8 در پایین ترین نقطه هستند، شماره های 2 و 6 مشابه 3 و 7 در وسط سیلندر، اما در حال حرکت با جهت عکس خواهند بود.

سیستم میل لنگ تخت (flat-plane) صدای جالبی فراوری می نماید که البته برای علاقه مندان خودرو های عضلانی ساخت آمریکا مجذوب نمایندهیت دارد. به همین علت، پیشرانه 5/2 لیتری V8 تنفس طبیعی فورد با نام وودوو (Voodoo) مشهور شده است. نسل ششم موستانگ سری شلبی GT350 و GT350R از سال 2015 تا امروز، با پیشرانه وودوو عرضه می گردد تا 565 اسب بخار قدرت و 582 نیوتن متر گشتاور داشته باشد.

موستانگ شلبی GT350 و GT350R بعد از چهار ثانیه به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسند و نهایت سرعتشان 290 کیلومتربرساعت است. میانگین مصرف سوخت این خودرو ها تقریبا 15 لیتر در 100 کیلومتر است. در سال 2020، فورد موستانگ شلبی مجهز به پیشرانه وودوو 60 هزار دلار قیمت دارد و یکی از بهترین خودرو های اسپرت دنیا ازنظر هزینه خرید و عملکرد فنی است.

1. لکسوس 4/8 لیتری V10 تنفس طبیعی

از دیدگاه رانندگان حرفه ای و کارشناسان مشهور مثل جرمی کلارکسون، لکسوس LFA یکی از بهترین سوپراسپرت های تاریخ خودروسازی دنیا است. این محصول درکنار فرمان پذیری عالی و طراحی بسیار مناسب، پیشرانه ای منحصربه فرد داشت که فقط برای LFA استفاده شد.

پیشرانه 1LR-GUE محصول مشترک مهندسان تویوتا و یاما ها محسوب می گردد که قسمت های مختلفش از آلیاژ آلومینیوم و مگنزیوم و تیتانیوم ساخته شده است. استفاده از 10 سیلندر برای پیشرانه ای که حجم مفید کمتر از پنج لیتر داشته باشد، ابتکاری جالب بود که لکسوس LFA را متفاوت از رقبا نشان داد. ابعاد این موتور 10 سیلندر 40 سوپاپ، اختلاف چندانی با پیشرانه V8 با حجم مشابه نداشت؛ اما بازده بهتری ارائه می کرد. زمان بندی عملکرد سوپاپ های تیتانیومی را سیستمی الکترونیکی مدیریت می کرد و حداکثر دور موتور مجازش 9، 000 دوربردقیقه بود. بعلاوه، بیشترین گشتاور پیشرانه 1LR-GUE در 6، 800 دوربردقیقه فراوری می شد؛ اما از 3، 700 دوربردقیقه، 90 درصد نهایت گشتاور خروجی را فراهم می کرد. مهندسان اکوستیک یاما ها مدت ها برای تنظیم عملکرد اگزوز های تیتانیومی لکسوس LFA و هماهنگی آن با پیشرانه 10 سیلندر کوشش کردند تا صدای خروجی از خودرو نوعی هارمونی با حالت موسیقایی داشته باشد.

تنها سوپراسپرت تاریخ لکسوس سال 2010 رونمایی شد. این محصول با 560 اسب بخار قدرت و 480 نیوتن متر گشتاور، 3/7 ثانیه بعد از آغاز حرکت به سرعت 100 کیلومتربرساعت می رسید و نهایت سرعتش 326 کیلومتربرساعت بود. لکسوس LFA با میانگین مصرف سوخت 18 لیتر در 100 کیلومتر، تا سال 2012 در خط فراوری باقی ماند. تنها 500 دستگاه از این خودرو با آستانه قیمت 375 هزار دلار ساخته شد که امروزه، 500 هزار دلار تا یک میلیون دلار ارزش کلکسیونی دارد.