وقتی نی مه مردان دریا درگوش خلیج فارس می پیچد - وبلاگ ساعت ورزشی

به گزارش وبلاگ ساعت ورزشی،

• خبرنگاران: روز و روزگاری، مردم بوشهر برای امرار معاش، همگی ماهیگیری می کردند، لنج می ساختند و با هر ضربه چکش برتن چوب، با یکدیگر سخن می گفتند. آن هنگام که تور می انداختند و پارو می زدند و ماهی می گرفتند، آواز هم می خواندند تا شادی نمایند و خستگی را از خود دور سازند.

  

آکا صفوی : آواز بوشهری ها، نی مه نامیده می شد. نی مه ها، ماهیگیران و دریانوردان را به اوج هیجان می رساند و نیرو و توان کارشان را افزون تر می نماید، اما امروز نی مه خوانی در بوشهر کمرنگ شده است و کمتر کسی پیدا می شود که با این گونه از موسیقی و نغمه های آن آشنا باشد.

امروز، شرایط زندگی و کار در بوشهر هم مانند بسیاری از شهرهای ایران تغییر نموده و این دگرگونی، موجب رنگ باختن بسیاری از آداب و رسوم محلی، از جمله موسیقی بوشهر شده است. برای مثال، با ورود ابزار و ادوات مکانیکی، کمتر از نیروی انسانی استفاده می شود و طبیعی است که نی مه خوانی از یاد می رود.

• در پی رزق و روزی حلال: نی مه خوانی، ویژه همه استان های ساحلی در جنوب ایران است. مردم هرمزگان هم به هنگام کار بر دریا، نی مه می خوانند، اما نی مه خوانی در بوشهر متفاوت و مهیج تر است و این به ویژگی شاخص موسیقی بوشهر که همانا ریتمیک بودن آن است، برمی شود.

نی مه آوازی است که اشعار و مضامین آن حاوی عناصر بومی و اقلیمی و وصف کرامات و صفات ائمه معصومینع است. هدف از خواندن نی مه، نیرو بخشیدن و روحیه دادن به ماهیگیرانی است که دل به امواج خروشان دریا سپرده اند تا رزق و روزی حلال خود و خانواده شان را از چنگ طبیعت نا آرام دریا باز گیرند.

نی مه، همواره در هنگام کار و کوشش بر دریا خوانده می شود. وقتی که جاشوان و ماهیگیران، قایق ها و لنج های خود را به آب می اندازند و زمانی که پارو می زنند، آواز نی مه نیز به اوج می رسد؛ آوازی دسته جمعی و گروهی ، آوازی مردانه و دریایی، آوازی که واژه واژۀ آن تنیده با نفس گرم جاشوان و پیچیده بر بازوان نیرومند آنان تا دوردستِ سواحل را در می نوردد.

• همراهی با هله مالی: آواز نی مه، یک تکخوان دارد. بقیه افراد در جواب او با هله مالی یا هله همراهی اش می نمایند. آواز نی مه در واقع، آواز همگانی جاشوان قدیم است. در روزگاری که هنوز موتورهای پر قدرت، جای بازوان مردان پاروزن دریا را نگرفته بود، روزگاری که هنوز جاشوان و ماهیگیران، بازو در بازو و نفس در نفس داشتند و بدون همیاری و همکاری، قادر نبودند بر امواج خشمناک دریا غالب شوند، روزگاری که لنج ها و کشتی های بادبانی، مسیر طولانی زنگبار و ملیوار (تانزانیا) را در می نوردیدند، این آواز نی مه بود که گوش ها را نوازش می داد و بدان معنا نیست که نی مه دیگر در دل امواج خروشان دریا به گوش نمی رسد، چون انسان همواره نیازمند تلقین و تأیید و نی مه بالاترین درجه تلقین در روحیه بخشی به افراد است.

• آواز تاریخی مردان دریا: نی مه، آواز تاریخی مردان دریاست، آوازی که انسان را در برابر خشونت دریا پاسداری می نماید. نی مه، نگهبان خاطره ها و ماجراهای دریادلان جنوب ایران است. نی مه، یادگار روحیه مذهبی و نشانه یکتاپرستی نیاکان ماست. تا زمانی که موج ها بر کناره ساحل دف می زنند و صدای خوش آهنگ شالوها (مرغان دریایی) به گوش می رسد، نی مه نیز هوای شرجی دریاهای جنوب را می شکافد و آرامش و ایمان را برای اهالی دریا به ارمغان می آورد.