چهار خطر بزرگ بازار رمزارز ها - وبلاگ ساعت ورزشی

به گزارش وبلاگ ساعت ورزشی، نشست روسای سه کمیسیون تخصصی با نایب رئیس اتاق ایران درباره صنعت رمزارز، ظهور بازاری تا زه را نوید می دهد که تدوین قوانین و شفاف سازی قواعد، آن را به سکوی جهش اقتصادی کشور بدل خواهد کرد. در عین حال تله اقتصاد دولتی مهم ترین عاملی است که می تواند به زمین گیر شدن صنعت رمزارز ها منجر شود.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ در خلال این نشست که با هدف تدوین نظر بخش خصوصی درباره رمز ارز های دیجیتال برگزار گشت، حاضران نحوه صحیح تولید ارز های دیجیتال و ریل سازی برای توسعه این صنعت را به بحث گذاشتند و چهار خطر پیش روی این صنعت را به سیاست گذار گوشزد کردند.

اعطای مجوز های غیرشفاف، تخصیص یارانه پنهان ناشی از مصرف برق ارزان، بی توجهی به آمایش سرزمین و رواج پرداخت های غیرقانونی با رمزارز در داخل کشور چهار خطر بزرگی هستند که فعالیت مفید در صنعت رمزارز را تهدید می کند.

چهار خطر بزرگ بازار رمزارز ها

گزارش رسمی وزارت صمت نشان می دهد صنعت رمزارز با گردش اقتصادی سالانه 660 میلیون دلار، می تواند محمل شکوفایی اقتصاد ایران باشد. در عین حال امکان دارد این صنعت به خطری تا زه برای رشد بخش سیاه در کشور بدل شده و اقتصاد زیرزمینی را رواج دهد. در عین حال آنچه امروز در آغاز این فعالیت اقتصادی نگران کننده است، امکان گرفتار شدن صنعت رمزارز به سرنوشت خودروسازی، پتروشیمی و فولاد است. اینکه آنقدر مداخله دولت و تزریق سوبسید به آن بالا رود که از حالت اقتصادی خارج شده و تولید به بستری برای توزیع رانت و نه تولید ثروت یا رشد ارزش افزوده تبدیل شود.

شناخت؛ لازمه سیاست گذاری برای بازار رمزارز

در نشست مشترک انصاری نایب رئیس اتاق ایران با روسای سه کمیسیون تخصصی، مسائل تولید و فروش رمزارز در ایران بررسی و شرایط صنعت پول دیجیتال تشریح شد. اغلب حاضران هشدار دادند این بازار نباید به سرنوشت صنایعی همچون خودرو یا برق دچار شود. تولید بدون شفافیت اقتصادی و در فقدان تحقق پارامتر های اقتصادی موجب شده تا دو صنعت خودرو و برق به نماد های ورشکستگی و زیان انباشته در اقتصاد ایران تبدیل شوند. حالا هم ماینینگ به عنوان صنعتی که مصرف کننده حجم قابل توجهی از برق ارزان نیروگاه هاست و در فضای غیرشفافی چه از نظر مجوز و چه از نظر فروش استحصال می شود، در خطر سقوط و افتادن در تله دولت گرایی شدید قرار گرفته است. در این باره نکاتی که علی شمس اردکانی بازگو می کند، قابل توجه است.

اردکانی تا کید دارد: با توجه به آنچه در نشست های قبلی گفته شده، لازم است پیش از هر اقدامی، بخش خصوصی نگاه جامع و عمیقی نسبت به ویژگی های رمز ارز ها پیدا کند و پس از شناسایی کارکرد های این حوزه، نشست های لازم برای بیان خواسته های خود با مسوولان و سیاست گذاران داشته باشد. بخش خصوصی باید به این نکته توجه کند که ممکن است سیاست گذار به دلیل تعجیل یا عدم شناخت در این حوزه به شیوه نادرستی تصمیم گیری کند.

این فعال اقتصادی معتقد است: ما باید در شناساندن بستر های این صنعت تلاش کنیم. نباید آنچه بر صنعت گاز و برق رفته، بر این صنعت هم تکرار شود و باید همه در این حوزه عقلانی رفتار کنند. باید رمزارز، بیت کوین یا زنجیره ارزش این صنعت درست ایجاد شود. برای همین ما تا کید می کنیم که این ارز در حوزه صادراتی مصرف شود نه داخلی.

چهار خطر بزرگ بازار رمزارز ها

عدم شفافیت در صدور مجوز، اعطای یارانه پنهان ناشی از مصرف رانتی برق، بی توجهی به آمایش سرزمینی و رواج پرداخت های غیرقانونی با رمزارز در داخل کشور چهار خطر بزرگی است که فعالیت مفید در صنعت رمزارز را تهدید می کند. این نکات که در ادامه نشست تدوین نظر بخش خصوصی درباره رمز ارز های دیجیتال بازگو شد، از خلال بحث های ساجد نیک مهر، مشاور کمیسیون توسعه صادرات غیرنفتی اتاق ایران و جمشید نفر قابل پیگیری است.

نیک مهر که دو مولفه مهم در ارز دیجیتال را تولید ماینینگ و تبادل ماینینگ اعلام کرده، درباره تبادلات در این بازار نوظهور گفت: مهم ترین مساله مورد تا کید کمیسیون توسعه صادرات غیرنفتی اتاق ایران عدم استفاده از این ارز در مبادلات داخلی است. باید این ارز به سمت تولید و تا مین مواد اولیه جهت دهی شود. باید شفافیت اصل اول در این حوزه باشد. درنهایت کارگزاری هایی قانونی ایجاد و تا سیس شود تا به صورت رسمی از دولت مجوز کار داشته باشند.

بعد از آن نیک مهر به استفاده از شبکه برق خانگی، نیروگاه های شخصی نیروگاه انرژی های تجدیدپذیر اشاره کرد و درباره نظارت دولت بر این حوزه گفت. البته در صورت مصرف برق می توان با نصب کنتور هایی این میزان مصرف و سوءمصرف را بررسی کرد. اما درنهایت پیشنهاد این است که برق مصرفی از بورس و با نرخ ارائه شده در بورس تا مین شود. نیک مهر تا کید کرد: هیچ تبعیضی بین این صنعت با صنایع دیگر نباشد، ولی در عین حال امکان نصب نیروگاه شخصی وجود داشته باشد و از برق تولیدی عوارضی دریافت نشود، اما نرخ برق در بورس انرژی تا مین شود.

جمشید نفر، رئیس کمیسیون توسعه صادرات غیرنفتی اتاق ایران از لزوم هم راستایی منافع حاکمیت و بخش خصوصی گفت و تا کید کرد در این صورت است که جهت موفقیت هموار می شود. نباید با سوبسید غلط به صنعت آسیب زد. برای همین سوبسید باید به تولید داده شود نه مصرف.

تعلل سیاست گذار در تدوین قانون رمزارز

هنوز بانک مرکزی به عنوان نهاد ناظر پولی و تنظیم گر اصلی در بازار پول و پرداخت، اقدام به تدوین قانون رسمی تولید و فروش و استفاده از رمزارز ها نکرده است. در این باره بحث ناصر حکیمی در نشست اتاق درباره وظایف بانک مرکزی جالب توجه است. حکیمی در حوزه رمز ارز ها معتقد به اجرای سه وظیفه از سوی بانک مرکزی است: بانک مرکزی باید سه کار را انجام دهد، ولی هنوز انجام نداده و باید بخش خصوصی در این حوزه مطالبه گری کند. باید ارز دیجیتال در بانک مرکزی به رسمیت شناخته شود.

بانک ها و صرافی ها طبق قواعد ارزی آن را خرید و فروش کنند و به صرافی ها مجوز داده شود که ارز دیجیتال را هم در تا بلوی خود نشان دهند. او ادامه داد: موضوع مربوط به ماینینگ با مصوبه هیات وزیران جزو صنایع قرار گرفته است و در اختیار وزارت صنعت، معدن و تجارت است. اما متاسفانه در این حوزه هم آمایش سرزمین رعایت نمی شود. مثلا این صنعت برای COOLING نیاز به دمای پایین دارد، ولی ما حتی شاهد هستیم که ماینینگ در قم و در کویر هم کار می کند و این هزینه تولید را بسیار بالا می برد. برای همین باید تا کید شود که در فرایند مجوزدهی به این مشخصه ها دقت شود.

او ادامه داد: البته الان تا کید بر تولید است نه هزینه و این به دلیل نیاز اتفاق افتاده است، ولی باید بنای کار درست گذاشته شود. البته این حوزه بسیار فسادزا هم هست و باید به اصول شفافیت تا کید جدی شود.

پیشنهادی برای پرهیز از مفت بری ماینر ها

شبیخون ماینر ها به برق ارزان تنها با واقعی سازی قیمت این نوع از حامل های انرژی حاصل می شود. نکته ای که حمیدرضا صالحی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق ایران بر آن تا کید دارد. صالحی که از ارائه برق در بورس خبر می دهد، درباره رمزارز ها معتقد است: قرار است 20 درصد از نیاز برق صنعت در بورس ارائه شود. اول صنایع با مصرف بالای یک مگاوات به بورس می رود و بعد 5 مگاوات. البته الان دوره گذار صنعت برق هم هست و این فرایند در آینده رمز ارز ها هم اثر خواهد گذاشت.

بعد از آن سهیل نیکزاد، مشاور کمیسیون کسب وکار های دانش بنیان اتاق ایران با توجه به اینکه امروز حجم تراکنش هایی که به کمک رمز ارز ها ثبت شده اثر معناداری در تجارت پیداکرده است، تا کید کرد: خوشبختانه چند سالی است در دنیا زیرساخت استفاده از رمز ارز ها به وجود آمده و این قابلیت وجود دارد که بدون کنترل مستقیم نهادی از این بستر استفاده کنیم. البته، چون همچنان تا حدودی ناشناخته است و انواع فعالیت های غیرقانونی نیز می تواند از این بستر دنبال شود، همچنان دولت ها با نگاه تردید به آن می نگرند.

وی ادامه داد: حدود 8 درصد ماینر های دنیا در ایران قرار گرفته است؛ یک دهم برق ایران در این صنعت استفاده می شود و کل ماینر های ایران روی هم دیگر 2 درصد برق کشور را استفاده می کنند. اما لزوم تحول در سیستم سیاست گذاری برقی کشور موضوع دیگری است که به همین دلیل در نشست اتاق ایران مطرح شده است. نیکزاد از حاضران در این نشست تا کید کرده اعداد در این حوزه باید شفاف و سیاست ها دقیق باشد.

ترس دولت و بانک مرکزی از رمزارز ها

ظهور اقتصاد دیجیتال و پلت فرم های وابسته یکی از زمینه های تعدیل و حتی حذف نقش دولت ها در دنیای آینده است؛ موضوعی که با رواج ارز های دیجیتال آغاز شده و سایر حوزه های تصدی گری دولت را نیز در برمی گیرد. در آخرین بخش از نشست اتاق ایران محمدرضا قدوسی، مشاور بازار پول و سرمایه درباره دلایل ترس دولت ها از رمزارز ها نکاتی را یادآور شد و اولویت های پیش روی صنعت رمزارز را بازگو کرد.

وی گفت: مساله برق اولویت آخر رمزارز ها است، اقتصادیات، صادرات و واردات در حوزه رمز ارز ها یکی از مسائل مهم است که باید به آن توجه شود. بعد او به ترس دولت ها و بانک مرکزی از رمز ارز ها اشاره کرد: نگرانی دولت ها از این است که با ترویج این فناوری به تدریج، بانک های مرکزی مدیریت خود را بر سیاست های اقتصادی و پولی کشور از دست بدهند، اما با توجه به بررسی های دقیق مهندسان این حوزه، فناوری بلاک چین بالای 90 درصد به دنبال چنین اهدافی نیست.

اما اتاق ایران باید به دولت و حاکمیت در شناخت این حوزه کمک کند و پیشنهاد هایی ارائه دهد. در نهایت قرار شد که سه کارگروه در این حوزه، یعنی کارگروه با هدف شناخت شرایط برق و مصرف این حوزه، کارگروهی برای شناخت نیاز ارزی کشور از دید اقتصاد کلان و کارگروهی برای شناسایی مسائل واحد ها تشکیل شود تا در نهایت بتوان به یک جمع بندی جامع رسید.