کیهان: سریال های شبکه نمایش خانگی، زباله اند، اهداف سیاسی هم دارند - وبلاگ ساعت ورزشی

به گزارش وبلاگ ساعت ورزشی، کیهان نوشت: طی هفته های اخیر، در شبکه نمایش خانگی هم کاهش افت شدید کیفی آثار هستیم و هم محتوای مبتذل و سخیف در آن ها بیداد می نماید.

از سریال هایی، چون نیوکمپ و سرگیجه و... -که زباله به تمام معنا هستند- گرفته تا رئالیتی شوهایی، چون تی ان تی، دست به مهره، ناتو، ارتش سری و... گویی نمایش هایی برای تخریب سبک زندگی ایرانی/اسلامی و ترویج سبک زندگی اباحه گر و بی بند و بار هستند.

با توجه به اینکه در شبکه نمایش خانگی سود مالی بر هر چیزی ارجح است و بعضا اهداف سیاسی هم پشت کار ها وجود دارد رفتن به سمت ابتذال و ناهنجاری ها در این گونه سریال ها قابل پیش بینی بود. به خاطر غلبه سرمایه سالاری در شبکه نمایش خانگی، نمی توان انتظار بازفراوری فرهنگ فاخر و متعالی را در آن داشت.

در همان نخستین سریال ها و برنامه هایی که وارد شبکه نمایش خانگی شدند هم رویکرد به هنجارگریزی وجود داشت. اما هر چه جلوتر آمدیم این شرایط غلیظ تر شد. طوری که امروز می بینیم پلتفرم های اکران نماینده سریال ها و سازندگان آثار در شبکه نمایش خانگی برای جذب مشتری، دست به هر کاری می زنند.

یکی از عوامل موثر بر ترویج خشونت و موضوعات غیراخلاقی در محصولات پلتفرم ها این است که برخی از این سریال ها با سرمایه های مشکوک و آلوده فراوری می شوند. اساسا سرمایه داری غیرفراوریی و رانتی و برخوردار از منابع مالی ناسالم، موجب بازفراوری خشونت و ابتذال اخلاقی در جامعه می شود. مصداق شاخص این موضوع نیز، پیدا شدن سر و کله برخی اختلاسگر ها و دارندگان پول های آلوده به عنوان حامی مالی سریال هایی است که اتفاقا طرح عادی سازی ناهنجاری های اخلاقی و عشق های چند ضلعی در آن ها حرف اول را می زند.

البته باید اهداف سیاسی را هم افزود. همه می دانیم که کار برخی از جریان های سیاسی با تضعیف فرهنگ عمومی پیش می رود. خیلی از فیلمساز هایی که قبلا روشنفکر و سیاسی بودند در سال های اخیر به سمت هنجارستیزی و آسیب زدن به زیرساخت های تمدنی و فرهنگی رفته اند. اگر هم دقت کنید، برخی روزنامه ها و رسانه های منتسب به برخی احزاب هم مدافع سرسخت این جریان ابتذال در حوزه فرهنگ و هنر هستند.

این میان، حقوق معنوی و فرهنگی مخاطب هدف دستبرد است. یعنی مخاطبی که به محصول داخلی اعتماد نموده و فکر می نماید با پرداخت هزینه به سکو های نمایش برخط فیلم و سریال در داخل کشور، محصول سالم و استاندارد دریافت می نماید، به برنامه ها و سریال هایی دست می یابد که بعضا ممکن است کنار خانواده اش احساس شرمندگی کند و رفته رفته ذائقه و نگاه فرهنگی اش به سمت زوال می رود.

از این نظر، چنین فیلم و سریال هایی فقط به مخاطب آسیب نمی زنند بلکه به خود جریان فراوری فرهنگ و هنر هم لطمه وارد می نمایند. چون مخاطب عام و طالب تفریح را بدون اینکه خودش مطلع باشد به تماشای نوع نازلی از سریال ها عادت می دهند و بعدا سریال هایی که از ارزش ساختاری و هنری بالاتری برخوردار هستند کمتر مورد توجه قرار می گیرند.